چند موضوع قابل توجه است

اول اینکه آن جوان به این مهم رسیده است که برای اصلاح نفس و مجاهده در راه رسیدن به خدا باید با اساتید اخلاق در ارتباط بود و مثل بیماری که برای درمان شدن جسمش خود را به یک پزشک می سپارد برای درمان روح بیمارمان و ضعیف شده امان نیز که اهمیتش بسیار بیشتر است باید با طبیب روح در ارتباط بود.

دوم اینکه مشکلات روبه روی ما قطعا نامحدود است که جا دارد انسان احساس نیاز داشته باشد که با کسی به طور دائم در ارتباط باشد مثلا کسانی که به یک سفری می روند و از مسیرش شناخت چندانی ندارند همیشه با یک آشنا و راه بلد می روند ، با کسی که قبلا این راه را رفته است تا زودتر به سرمنزل مقصود برسند و راه را گم نکنند

سوم اینکه علامه نیز به جوان این موضوع را تاکید می کند که بعد از بیست روز باید احوالات خودش را به ایشان برساند پس خود علامه نیز مهر تاییدی بر لزوم ارتباط دائم با اساتید را دارد چرا که حالات دائما در مرض تغییرات و دگرگونی خواهد بود و استاد متناسب با وضع سالک با او رفتار خواهد کرد...

از مطلب زیبایتان متشکرم

 فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ حَنِيفًا فِطْرَةَ اللَّهِ الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْهَا لَا تَبْدِيلَ لِخَلْقِ اللَّهِ ذَلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ ﴿ سوره روم ، آیه۳۰﴾

پس روى خود را با گرايش تمام به حق به سوى اين دين كن

با همان فطرتی كه خدا مردم را بر آن سرشته است

آفرينش خداى تغييرپذير نيست

اين است همان دين پايدار ولى بيشتر مردم نمى‏دانند .

در آفرینش انسانها یک نقطه مشترکی وجود دارد و آن اینکه همه فطرتها خدایی است.

جسممون که کمی مشکل پیدا می کند زود دنبال کسی می گردیم که در زمینه جسم شناخت کاملی

داشته باشد و استاد در زمینه جسم باشد آیا احساس نیاز نمی کنیم که برای روحمان و فطرتمان که 

بسیار عظیمتر و حساس تر و ظریفتر از جسممون است استادی داشته باشیم تا این فطرتی را که در 

گذر زمان و با غفلت ها و گناهای کوچک و بزرگ تا حدود زیادی از بین رفته است دوباره احیا و زنده کند.

چه شده است یک ورزش ساده ، یک درس، یک خرابی ماشین ، یک دوختن لباس و .... مربی و استاد

مربوط بخودش را دارد ولی فطرت و روح ما در غربت است.

آیا کتاب جهاد اکبر امام (ره) را خوانده ایم و آیا...

 


	سلام ضمن تشکر از مطلب  قابل تامل و تذکر بجای جنابعالی ولی به نظر بنده حقیر البته بنا بر اصول و قائده حاکم بر تربیت نفس وجود یک استاد مورد وثوق لازمه این راه است ( اگرانسان تمام عمر خود را در جهت یافتن یک استاد کامل صرف کند باز هم ضررنکرده است  علامه طباطبائی رحمة اله ) وعقلا و منطقا بدون استاد نمی توان بلکه محاله بتوان تربیت نفس کرد 

 امام علی علیه السلام:

از خدا بترس اگرچه اندکی ، و میان خود و خدایت پرده ای(از شرم) قرار ده

اگرچه نازک باشد.

نهج البلاغه حکمت 242

 خیلی عالی بود ممنون

 

	پرسید ز من کسیکه معشوق تو کیست

	

		

			

				گفتم که فلان کسست مقصود تو چیست
		
	
	

		

			

				بنشست و به های‌های بر من بگریست
		
		

			

				کز دست چنان کسی تو چون خواهی زیست
		
	
	

		ابوسعید ابولخیر

 

	خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

	

		

			

				نه من بسوزم و او شمع انجمن باشد
		
	
	

		

			

				من آن نگین سلیمان به هیچ نستانم
		
		

			

				که گاه گاه بر او دست اهرمن باشد
		
	
	

		

			

				روا مدار خدایا که در حریم وصال
		
		

			

				رقیب محرم و حرمان نصیب من باشد
		
	
	

		

			

				همای گو مفکن سایه شرف هرگز
		
		

			

				در آن دیار که طوطی کم از زغن باشد
		
	
	

		

			

				بیان شوق چه حاجت که سوز آتش دل
		
		

			

				توان شناخت ز سوزی که در سخن باشد
		
	
	

		

			

				هوای کوی تو از سر نمی‌رود آری
		
		

			

				غریب را دل سرگشته با وطن باشد
		
	
	

		

			

				به سان سوسن اگر ده زبان شود حافظ
		
		

			

				چو غنچه پیش تواش مهر بر دهن باشد
		
	

 

	ستايش خدايى را كه با من دوستى كند

	در صورتى كه از من بى نياز است

	و ستايش خدايى را كه نسبت به من بردبارى كند

	تا به جايى كه گويا گناهى ندارم.

	فرازی از دعای ابوحمزه ثمالی

 

	مژده وصل تو کو کز سر جان برخیزم

	

		

			

				طایر قدسم و از دام جهان برخیزم
		
	
	

		

			

				به ولای تو که گر بنده خویشم خوانی
		
		

			

				از سر خواجگی کون و مکان برخیزم
		
	
	

		

			

				یا رب از ابر هدایت برسان بارانی
		
		

			

				پیشتر زان که چو گردی ز میان برخیزم
		
	
	

		

			

				بر سر تربت من با می و مطرب بنشین
		
		

			

				تا به بویت ز لحد رقص کنان برخیزم
		
	
	

		

			

				خیز و بالا بنما ای بت شیرین حرکات
		
		

			

				کز سر جان و جهان دست فشان برخیزم
		
	
	

		

			

				گر چه پیرم تو شبی تنگ در آغوشم کش
		
		

			

				تا سحرگه ز کنار تو جوان برخیزم
		
	
	

		

			

				روز مرگم نفسی مهلت دیدار بده
		
		

			

				تا چو حافظ ز سر جان و جهان برخیزم
		
	

 یک دقیقه سکوت



اللهم صلی علی محمد و آل محمد



به خاطر تمام آرزوهایی که در حد یک فکر کودکانه باقی ماندند



*خدايا براستى بخشش تو

	آرزويم را گسترانيد و شكر تو كردارم را پذيرفت آقاى من اشتياق من بسوى تو است و هراسم از تو است

	و آرزو و اميدم بسوى تو است و آرزويم مرا بسوى تو كشانده

	

	*اى مولاى من و اى آرزويم و اى آخرين سرحد خواسته ام

	

	*ستايش خدايى را كه جز او

	كسى را نخوانم و اگر غير او ديگرى را مى خواندم دعايم را مستجاب نمى كرد

	به خاطر امیدهایی که به نا امیدی مبدل شدند

	*ستايش خدايى را كه بجز او

	اميد ندارم و اگر به غير او اميدى داشتم نااميدم مى كرد و ستايش خدايى را كه مرا به حضرت خود

	واگذار كرده و از اين رو به من اكرام كرده و به مردم واگذارم نكرده كه مرا خواركنند و ستايش خدايى را كه

	با من دوستى كند در صورتى كه از من بى نياز است 
به خاطر شبهایی که با اندوه سپری کردیم



*اگر تو غمم را برطرف نكنى ،

	آقاى من كه را دارم و كه بر من رحم كند.

	فرازهایی از دعای ابوحمزه ثمالی

 

	 خدايا اگر مرگم نزديك شده

	ولى كردارم مرا به تو نزديك نكرده من اعتراف به گناهم را

	وسيله عذر خويش به درگاهت قرار دهم 

	خدايا اگر درگذرى كيست كه سزاوارتر از تو به گذشت باشد

	و اگر عذاب كنى پس كيست كه در حكم عادل تر از تو باشد

	رحم كن در اين دنيا به غربتم و هنگام مرگ به غمزدگيم 

	و در قبر به تنهاييم و در لحد به وحشت و بى كسيم 

	و هنگامى كه در برابرت به پاى حسابم آورند به خوارى جايگاهم

	رحم كن و بيامرز براى من آنچه از كردارم كه بر مردم پوشيده مانده

	و ادامه بده برايم آنچه را كه بدان مرا پوشاندى .

	فرازی از دعای ابوحمزه ثمالی